Op 22 mei 2008 gaf Kinderrechtencommissaris Ankie Vandekerckhove volgend antwoord op onze drieledige vraag om 1. ons initiatief te mogen toelichten in een persoonlijk onderhoud, 2. de problematiek te toetsen aan het kinderrechtenverdrag, 3. deel te nemen aan de meeting van 14 juni 2008:
“Verschillende strekkingen binnen verschillende disciplines dragen alle bij tot de erkenning van minderjarigen in hun eigen zijn en handelen. Een overwicht van een bepaalde discipline voor deze of gene benadering van 'het' kind ( dat niet bestaat) lijkt ons inderdaad niet gezond. Een respectevolle benadering houdt o.i. een en/en samenbrengen van expertise in, niet een te strakke keuze voor één discipline.
We hebben sympathie voor de visie die u uitdraagt en de aandacht die jullie vragen voor de betekenisverlening die we aan het gedrag van kinderen moeten en kunnen hechten. Een louter instrumentele of al te gemedicaliseerde reactie op 'ongewenst' gedrag is op zich te mijden. We denken dus wel dat jullie visie ook de nodige aandacht moet krijgen."
“Verschillende strekkingen binnen verschillende disciplines dragen alle bij tot de erkenning van minderjarigen in hun eigen zijn en handelen. Een overwicht van een bepaalde discipline voor deze of gene benadering van 'het' kind ( dat niet bestaat) lijkt ons inderdaad niet gezond. Een respectevolle benadering houdt o.i. een en/en samenbrengen van expertise in, niet een te strakke keuze voor één discipline.
We hebben sympathie voor de visie die u uitdraagt en de aandacht die jullie vragen voor de betekenisverlening die we aan het gedrag van kinderen moeten en kunnen hechten. Een louter instrumentele of al te gemedicaliseerde reactie op 'ongewenst' gedrag is op zich te mijden. We denken dus wel dat jullie visie ook de nodige aandacht moet krijgen."
Deze reactie is het antwoord op ons schrijven van 4 mei 2008:
Geachte Mevrouw de Kinderrechtencommissaris
Geachte Mevrouw Vandekerckhove,
Graag kregen wij Uw advies, of een stellingname, in verband met een probleem, dat wij hier even schetsen.
Een tijdje terug werd bekend dat de Hoge Gezondheidsraad een expertenrapport voorbereidt rond "gedragsstoornissen bij kinderen en adolescenten". Onder deze experts vinden we niemand terug met een psychoanalytische oriëntatie. Dat verwondert ons, vermits juist de psychoanalyse heel wat expertise heeft opgebouwd in het therapeutisch werken met kinderen. Maar anderzijds verwondert dat toch ook weer niet: het is bekend dat de psychoanalyse gedragingen van kinderen nooit meteen afdoet als stoornissen, maar dat die beschouwt als een teken van hun eigenheid – soms moet men het kind inderdaad wel helpen om met zijn eigenheid in het reine te komen. De psychoanalyse waarschuwt ook tegen de mogelijke gevaren van deze reductionistische benadering van kinderen, via 'gedragsstoornissen', zowel op korte termijn, in de opvoeding en heel het veld van de psycho-medisch-sociale 'zorg', als op lange termijn, in de cultuur en de maatschappij in het algemeen.
Een voorbeeld van dergelijke reductionistische benadering is de idee, die als maar meer gepromoot wordt, dat men in staat zou zijn om effectief aan preventie van later delinquent gedrag te doen door zo vroeg mogelijk 'gedragsstoornissen' op te sporen, die de voorlopers zouden zijn van delinquent gedrag, om die ook weer zo vroeg mogelijk te corrigeren via een uitgekiende combinatie van medicatie en gedragstherapie. Voor zover ons bekend bestaat daarvoor geen enkele evidentie. Zelf vrezen wij integendeel dat dergelijke benadering kan leiden tot het opnieuw ontzeggen aan het kind van zijn moeizaam verworven spreekrecht. Wat telt is immers niet meer wat het kind over zijn eigen gedrag te vertellen heeft, maar de manier waarop het zich nu dient te gedragen teneinde later geen overlast te veroorzaken.
Graag hadden wij nu van U vernomen wat U, als Kinderrechtencommissaris, van deze louter gedragsmatige benadering van het kind vindt. Strookt deze volgens U met de kinderrechten?
Deze vraag leggen wij U met een bepaalde haast voor. Op dit ogenblik zijn wij immers al bezig met de voorbereiding van een nationale meeting, op 14 juni 2008 in Brussel, samen met onze Franstalige collega's. In de aanloop daarnaar lanceerden wij een tweetalige website mét weblog, http://www.forumpsy.be/. Daar vindt U een uitgebreide motivatie van onze actie, een aantal begeleidende teksten, alsook de mogelijkheid voor sympathisanten om onze actie te onderschrijven.
En wij dromen er nu ook luidop van U daar te mogen begroeten, voor een statement in deze delicate materie ...
Maar vooraf hadden we daarover graag een onderhoud met U gehad. Op deze wijze kunnen we het probleem en onze motivatie om dat aan te kaarten toelichten. Kan U ons laten weten hoe we best een afspraak met U maken? Hieronder vindt U alle contactgegevens.
Geachte Mevrouw de Kinderrechtencommissaris
Geachte Mevrouw Vandekerckhove,
Graag kregen wij Uw advies, of een stellingname, in verband met een probleem, dat wij hier even schetsen.
Een tijdje terug werd bekend dat de Hoge Gezondheidsraad een expertenrapport voorbereidt rond "gedragsstoornissen bij kinderen en adolescenten". Onder deze experts vinden we niemand terug met een psychoanalytische oriëntatie. Dat verwondert ons, vermits juist de psychoanalyse heel wat expertise heeft opgebouwd in het therapeutisch werken met kinderen. Maar anderzijds verwondert dat toch ook weer niet: het is bekend dat de psychoanalyse gedragingen van kinderen nooit meteen afdoet als stoornissen, maar dat die beschouwt als een teken van hun eigenheid – soms moet men het kind inderdaad wel helpen om met zijn eigenheid in het reine te komen. De psychoanalyse waarschuwt ook tegen de mogelijke gevaren van deze reductionistische benadering van kinderen, via 'gedragsstoornissen', zowel op korte termijn, in de opvoeding en heel het veld van de psycho-medisch-sociale 'zorg', als op lange termijn, in de cultuur en de maatschappij in het algemeen.
Een voorbeeld van dergelijke reductionistische benadering is de idee, die als maar meer gepromoot wordt, dat men in staat zou zijn om effectief aan preventie van later delinquent gedrag te doen door zo vroeg mogelijk 'gedragsstoornissen' op te sporen, die de voorlopers zouden zijn van delinquent gedrag, om die ook weer zo vroeg mogelijk te corrigeren via een uitgekiende combinatie van medicatie en gedragstherapie. Voor zover ons bekend bestaat daarvoor geen enkele evidentie. Zelf vrezen wij integendeel dat dergelijke benadering kan leiden tot het opnieuw ontzeggen aan het kind van zijn moeizaam verworven spreekrecht. Wat telt is immers niet meer wat het kind over zijn eigen gedrag te vertellen heeft, maar de manier waarop het zich nu dient te gedragen teneinde later geen overlast te veroorzaken.
Graag hadden wij nu van U vernomen wat U, als Kinderrechtencommissaris, van deze louter gedragsmatige benadering van het kind vindt. Strookt deze volgens U met de kinderrechten?
Deze vraag leggen wij U met een bepaalde haast voor. Op dit ogenblik zijn wij immers al bezig met de voorbereiding van een nationale meeting, op 14 juni 2008 in Brussel, samen met onze Franstalige collega's. In de aanloop daarnaar lanceerden wij een tweetalige website mét weblog, http://www.forumpsy.be/. Daar vindt U een uitgebreide motivatie van onze actie, een aantal begeleidende teksten, alsook de mogelijkheid voor sympathisanten om onze actie te onderschrijven.
En wij dromen er nu ook luidop van U daar te mogen begroeten, voor een statement in deze delicate materie ...
Maar vooraf hadden we daarover graag een onderhoud met U gehad. Op deze wijze kunnen we het probleem en onze motivatie om dat aan te kaarten toelichten. Kan U ons laten weten hoe we best een afspraak met U maken? Hieronder vindt U alle contactgegevens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten